((سلام دوستاي خوبم براتون يه داستان دنباله دار نوشتم فقط نظر يادتون نره برام بنويسيد آيا اين داستان ارزش ادامه دادن رو داره يا نه اگه نداره كه قيدش رو بزنم دوستتون دارم))

وقتی وارد اتاق شد نگاهم به جورابهای قهوه ای راه راهش افتاد هنوز سرم پایین بود به خودم زحمت ندادم حتی نگاهش کنم او آرام  گوشه اتاق نشست  وشمرده شمرده شروع به حرف زدن کرد  و گفت : من از داستان زندگی شماخبر دارم میدانم چه زجری می کشید به همین خاطر آمده ام تا بتوانم کمکی کرده باشم ظاهرا همه راضی به این وصلت هستند قبل از همه چیز خواستم با خود شما مستقیما صحبت کنم  نیت من تنها نجات شما هست وبس بعد از عروسی قول مثل دو تا دوست و هم خونه با هم زندگی می کنیم من صبح تا شب خانه نیستم شما میتوانید به کارهای مورد علاقتون بپردازید شب هم توی اتاقم هستم ,اگه قبول کنید خوشحال میشم .                                                                                            

 به همون آرومی که اومده بود رفت من موندم و یک دنیا شک وتردید نمی دونستم  پیشنهادش رو قبول کنم یا نه؟ اما به هر حال از این زندگی نکبت بار از غر زدن زن بابا و آزار و اذیتها راحت می شدم  از اتاق بیرون امدم پدر نگاهی به من کرد میخواست از چهره ام بفهمد جوابم چیست اما انگار چیزی دستگیرش نشده بود پرسید نظرت چیه موافقی؟                                                                                                                         

 -فخری پشت چشمی نازک کرد و گفت: خیلی هم دلش بخواد پسره هم مجرده هم مایه دار هم خوش قيافه برای چی باید ردش کنه  خدا شانس بده کی میاد یه زن بیوه رو بگیره ......                                                                                                                                                                                  من به نیش و کنایه های فخری عادت کرده بودم روزی هزار بار بیوه بودنم رو به رخم می کشید .                                                                                        

 پدر با عصبانیت رو به من کرد وگفت: چرا لال مونی گرفتی جوابت چیه ؟ نگاهی به فخری کردم وگفتم :موافقم,....                                                                          

 فخری که از حسادت داشت میترکید اما به روی خودش نیاورد وگفت:مبارکه اينشالا...... عباس همون خواستگار فداکار من از شنیدن جواب مثبتم خوشحال به نظر میرسید او به سرعت کارهای عروسی رو پیش می برد بهترین و گران قیمت ترین تالار شهر رو, رزرو کرد زیبا ترین لباس عروس رو خریداری کرد.     من سخت با کارهای عباس مخالف بودم آخه یه عروسی الکی که این همه خرج نداره اما عباس میگفت :مردم که نمیدونن عروسیمون الکیه باید به نحو احسن انجام بشه بعد با خنده میگفت مگه من دل ندارم آدم یه بار توی عمرش عروسی میگیره ومن به خوش خیالیش توی دلم میخندیدم........               

عباس منو به بهترين آرايشگاه شهر برد فخري هم با من اومد براي اولين بار تو زندگيم فخري با من خوب رفتار ميكرد.

مثل يك مادر واقعي شده بود تغيير رفتارش برام عجيب بود همش منو دخترم صدا ميزد نمي دونم شايد  ثروت عباس منو براش عزيز كرده بود,بعد از اتمام كار آرايشگركه به گريم معروف بود لباس بسيار زيباي عروسي را تنم كردم هر كسي منو ميديد از زيبايي بي اندازه من تعريف ميكرد تعريفهاي اونا برام عجيب بود من انساني بودم با قيافه معمولي , كنجكاو شدم وخودم را درون آينه ديدم ...

انگار خودم نبودم چه قدر گريمور كارش رو خوب انجام داده بود,شده بودم مثل عروسكهايي كه هميشه در آرزوي بغل كردنشون شبها به خواب ميرفتم ....

آرايشگر تور زيبايي رو روي سرم گذاشت كه تا زمين كشيده ميشد و رويش نگين هايي كار شده بود كه برق زيبايي داشت كه به لباسم جلوه خاصي ميداد ,فخري كفش سفيد پاشنه بلندي رو از قوطي در آورد و گفت: دخترم اين هم كفشت زود پات كن كه عباس پايين منتظره ,شنل سفيدي روي سرم كشيدن و منو به آرومي از پله ها پايين بردن تمام كار آموزها و مشتري هايي كه درون آرايشگاه بودن برام دست و هلهله ميزدنند.

عباس پايين پله ها منتظرم بود وقتي به عباس رسيدم نگاهش درون نگاهم گره خورد و لبخندي زد به طرف من آمد و آرام درون گوشم گفت: بي صبرانه منتظرديدنت بودم ميدونستم فرشته ميشي و من سكوت كردم .عباس دستانش را زير بازويم قرار داد و مرا به طرف ماشين راهنمايي كرد و كنارم نشست رضايت خاصي درون چهره اش بود انگار همه دنيا رو بهش دادن طفلكي حتما باورش شده بود داره دوماد ميشه !!!

وقتي به تالار رسيديم عباس پياده شد و در ماشين رو برام باز كرد و دوباره دستش رو زير بازويم گرفت و منو وارد تالار كرد از پله هاي زيبايي بالا رفتيم خانمهايي رو كه نميشناختم اطرافم رو گرفتن و شنل رو از روي سرم برداشتند عباس مدهوش نگاهم ميكرد يكي از خانمها كه بعدها فهميدم عمه عباس ميشه زد پشت عباس و گفت : آفرين به سليقت آفرين .عباس از خجالت تند تند عرقهاي پيشونيش رو پاك ميكرد. مارو به سالن بزرگي راهنمايي كردن با ورود ما به تالار از بالا روي سرمون گل ريختن و زير پامون گلهاي سرخ زيبايي ريخته بودن سالن از زيبايي ميدرخشيد اولين قدمي كه برداشتيم صداي قران كه با صوت قشنگي خونده ميشد پخش كردن همه به احترام قران سكوت كرده بودن و ما با هر كلمه كه خونده ميشد به جايگاه نزديك ميشديم هميشه به سيندرلا و داستانش حسوديم ميشد اما الان من خودم رومثل سيندرلا ميديدم وقتي به جايگاه رسيديم كيك هفت طبقه اي رو آوردن كه روش فشفشه هاي رنگي گذاشته بودن همه چيز زيبا و رويايي بود انگار درون يكي از روياهام گم شده بودم و نمي تونستم راه برگشت رو پيدا كنم يكي از دخترها كه خيلي كوچولو بود از در وارد شد و آروم آروم قدم زنان به من رسيد و دسته گل عروس رو به من تحويل داد من به آرامي بوسش كردم و عباس شاباش خوبي بهش داد و دخترك كه ذوق كرده بود به آغوش مادرش پناه برد.

 جشن عروسی به بهترین نحو انجام شد جشنی که خیلی از دخترهای دم بخت در آرزوش می سوختند حتی بعضی از مهمانها با حسرت و تعجب از اینکه برای یه بیوه ی شوهر مرده همچین جشنی برپا کردن با اشاره دست و انگشت مرا به هم نشان میدادند در صورتی که نمی دانستند تمام این جشن و این عروسی تنها امضای روی کاغذ است و بس....